Sabaidee Laos!

Mn muskietennet is mn reismaatje geworden, die wijkt niet meer van mn zijde! De redder in nood. Alles wat ook maar kruipt, vliegt en glijdt was in mn kamer aanwezig in Chiang Khong (plaatsje in Thailand aan de grens met Laos). Maar wat verwacht je ook voor 3 euro! Boven mn bed de dikste bloedzuigers, onder mn bed/matras de gecko's en in de lucht de muggen. T heeft een tijdje geduurd voordat ik mn bed opzocht dat snap je wel. Heb een tijdje buiten op een stoel gezeten waar de temperatuur nog aangenamer was ook. Toch maar mn plankje opgezocht en onder de muskietennet gaan liggen. Ik heb me de hele nacht niet verroerd zodat mn huid t net niet zou raken haha. Maar toch heb ik prima geslapen en mn survivaltocht overleefd. Je moet t toch een x meegemaakt hebben. 's Nachts begon t wel gruwelijk hard te plenzen, een paar uur lang achter elkaar. Ongelofelijk hoe t dan tekeer gaat. 's Morgens een heerlijk ontbijtje yoghurt met vers fruit besteld en heerlijk genoten van de rust en t uitzicht. Alleen raakte ik lichtelijk gestresst omdat ze mn ontbijt en lunchbag om 8.15 uur nog aan t bereiden waren. Dit terwijl de tuk tuk om 8.30 zou vertrekken. Toen ik dat aangaf zei ze dat de chauffeur wel zou wachten. En idd haha chauffeur + passagiers wachten gewoon even, geen haast! De haast moet dus echt nog even uit mn systeem en t Aziatische manana manana erin. We werden helemaal uitgezwaaid door de eigenaar van t guesthouse. Ook al was t er te smerig voor woorden, dat Thailand t land van de gimlach wordt genoemd maken zij helemaal waar. Wat een warme mensen en doen alles om t je naar de zin te maken. Op basis van vertrouwen mocht ik alle drank pakken en eten bestellen en in een boekje schrijven, bij check out pakt ze t boekje erbij en rekent ze af. Hoe mooi is dat! De tuk tuk was helemaal open dus genieten van de frisse lucht met de wind door de haartjes... wat een machtig gevoel die vrijheid.

Bij aankomst moesten we door de paspoortcontrole Thailand uit en werden we weer met de bus voor 20 baht naar de border gebracht. Daar was t heeeeel geduldig wachten... en wachten... totdat je visa gereed is. Na t verkrijgen van t visum moest ik verrassend genoeg weer wachten op de volgende bus naar t plaatsje Huai Xai in Laos waar de slowboat vertrekt. Ik moest mee in een soort van tuk tuk waarvan de laadruimte ook weer helemaal open is. Lekker de beentjes overboord en gas erop. Daar een paar Fransen, een Duitser en een stel uit Baskenland ontmoet en even mee gekletst. T stikte daar trouwens van de Fransen en Engelsen die onwijs luidruchtig zijn en zich alleen maar volgieten. Whiskey is trouwens gemaakt van oa slang hier in Laos.

Uiteindelijk kwamen we weer aan bij de Mekong rivier waar de slowboat vandaan vertrekt. Vers gesneden watermeloen gekocht en hoppa die boot op. 6 uur hebben we gevaren over de Mekong rivier, echt werkelijk prachtig de natuur. De rivier is mega breed en omringd door groene heuvels/bergen. Tussen de bergen zie je typische Laos huisjes/hutjes en af en toe stijgt er een gouden tempel boven t groen uit. Ook de lokale bevolking zie je voorbij varen in een long tail boot. Maar t grootste gedeelte is alleen maar natuur wat je ziet. Adembenemend mooi. Laos is echt zo'n verschil met Thailand. Mensen zijn hier armer en dit zie je ook aan de omgeving. Heel primitief allemaal. Ze hergebruiken ook alles. Bijvoorbeeld de bankjes in de slowboat zijn allemaal autostoelen haha. De eerste dag op de boot duurde best lang want ik zat naast een jongen uit Estonia die ik bij de border had ontmoet. Aardige gast hoor alleen ik irriteerde me echt aan zn stem. Hij was niet te verstaan door t gebrekkige Engels (nu maakt dat niet zoveel uit) maar met een hoog piepstemmetje kon ik me niet meer concentreren op wat ie nou eigenlijk bedoelde haha. En dan duurt een boottocht van 7 uur best lang. Ik heb lekker mn Lonely Planet erbij gepakt en ben gaan lezen. Deze hint snapte hij blijkbaar niet echt want hij bleef maar lullen. Uiteindelijk aan de praat geraakt met een Nederlandse jongen en 2 Amerikanen en een aantal potjes mee gekaart. Mooi tijdverdrijf en gezellig! Ik denk zo 1 a 2 uur voor aankomst begon t niet normaal hard te plenzen dus werden de zeilen omlaag getrokken. Weg uitzicht.

Zo tegen 17 uur kwamen we aan in Pak Beng en kwam t nog steeds met bakken uit de lucht. Ik in mn regenponcho, korte broek, backpack en dagtas voorop van de boot afgesprongen. Er was geen loopbrug dus op hoop van zegen dat je de kant redt zeg maar. Daar stonden de locals ons op te wachten. Guesthouse, hotel, 200baht!! Iedereen kwam naar me toe en ik werd bijna de tuk tuk ingeduwd. Dan weet je ff niet wat te kiezen en wat een redelijke prijs is. Uiteindelijk met een dame meegelopen en achterop de scooter met backpack en al de heuvel op gereden. Ik dacht echt dat ik van die scooter zou vallen met dat zware ding op mn rug. De kamer was eindelijk schoon met wat ruimte, wat een luxe is dat dan gelijk! Pak Beng is een mini berg dorpje wat vooral dus als tussenstop wordt gebruikt voor de slowboat. Toen ik even rustig alleen zat in t restaurant mn appjes bij te werken kwam weer HOE toevallig die gast uit Estonia aanlopen. Hij zag me en kwam direct bij me zitten en besloot hij zelf met mij te gaan dineren. Ach ja... even gekletst en ben vroeg naar mn kamer gegaan.

Volgende dag weer vroeg op voor de 2e dag op de slowboat. Dit x zat ik naast een wat oudere vrouw uit Zwitserland (Brigitte). Deze dag op de boot was toch weer nóg mooier. T weer was ook prachtig, geen regen en een strakblauwe lucht. Langs de kant van de Mekong zie je mini dorpjes voorbij komen met hutjes van hout en bamboe. Locals zie je vissen met zelf gebrouwde netten, buffels die in the middle of nowhere aan t grazen zijn en een olifant die voorbij komt. Het vervoer gaat met de slowboat, heel bijzonder om te zien. Die van ons werd deze dag ook gebruikt voor t vervoer van werkelijk alles, wat allemaal op t dak wordt gezet of in t gangpad binnen. De locals zelf reizen ook mee dus die zitten dan op de grond in t gangpad. Echt mooi hoe je als toerist tussen de locals reist.

Bij aankomst in Luang Prabang met Brigitte een guesthouse gaan zoeken. Degene uit de Lonely Planet was dicht door renovatie dus een andere gezocht. Gelukkig een schone kamer voor niet al teveel geld want t is hier echt duur ;-) 8 euro per nacht dus ieder 4 euro. Haha ik kijk mn ogen uit maar ik hoor van iedereen dat Laos duur is. Ze proberen je wel met heel veel dingen af te zetten en dat maakt het echt minder vriendelijk. De dag daarna zijn we tempels gaan bekijken en lekker rondgelopen. Bovenop de berg bij een tempel werden we aangesproken door een monnik van 17 die voluit over van alles begon te vertellen. Normaal mag je uit respect een monnik niet aanspreken maar deze jongen begon zelf waardoor we zeker een half uur hebben gekletst. Hij was zoo trots dat hij les kreeg in t omgaan met de computer en Engels. Daarvoor moest hij wel tot savonds naar school en daarna nog klusjes in de tempel doen. En steeds een aantal km lopen overal naartoe. Heb hem van alles gevraagd over zijn leven en familie. Echt ontroerend om te horen, dan besef je weer hoe enorm rijk wij zijn en hoe goed we het hebben! Na dat vele lopen hadden we wel een massage verdiend. We besloten een traditionele Lao massage te doen. Nou.... dat heb ik geweten ook. Ik denk dat al mn ledematen uit elkaar gerukt zijn. Hij heeft me dubbel gevouwen, uit mekaar getrokken en in elkaar gebeukt, verzin t en zo was de massage. Ik vond t echt te heftig. Was natuurlijk weer een jongen die mij toetakelde, schijnbaar was t andere dametje minder hardhandig. Denk dat de massages in Thailand me beter bevallen haha.

De dag erna vroeg op voor de olifantentocht en de waterval. Maar eerst ging t wekkertje om half 6 om bij zonsopkomst de monniken te zien. De lokale mensen geven dan offers aan de monniken die in een rijtje langslopen om t op te halen. Bijzonder om dit ritueel te zien. De olifantentocht had ik in Thailand al eens gedaan maar ik wilde graag nog eens met zo'n beest de rivier in. We werden met de minibus opgehaald en een super mooie tocht door de bergen. Een hobbelrit want de wegen zijn hier overal niet heel best. Maar daar ben ik inmiddels aan gewend. Ineens was er een mega knal naast ons busje. Was t leger gewoon aan t oefenen direct naast de weg. Gewoon schieten met tank en al naast de openbare weg, haha tis echt ongelofelijk, alles kan hier. T olifantentochtje viel tegen. Ik denk dat t 100 meter was en dezelfde weg weer terug. De olifanten hadden echt geen zin. Dat snap ik wel als je tig x per dag dezelfde route moet lopen. Ik vond t eigenlijk heel zielig. Al snel vroeg zo'n mannetje of ik op de olifant zn nek wilde zitten met mn benen achter de oren, dus zonder zitkarretje. Daar zeg ik geen nee tegen! Hij gaf me wat instructies hoe ik moest zitten als we bergopwaarts en bergafwaarts gingen en dus gas erop! Eigenlijk heb ik de hele tocht verder daar gezeten en dat mannetje ging gewoon in t karretje haha. Dat was leuk! Daarna met de olifant de rivier in en heb ik hem gewassen. Leuk om mee te maken. Daarna door naar de waterval waar je ook in kon zwemmen. Prachtig helder blauw water en een boom waar je vanaf kon jumpen. Super cool! Een groepje Vietnamese jongens ontmoet die ook mee waren de hele dag en daar gezellige dag mee gehad. Misschien zie ik ze nog als ik in Hanoi ben waar zij wonen. Op weg terug naar Luang Prabang stopten we nog bij een etnisch dorpje. Dit was echt ontroerend te zien. De armoede, de hutjes waar ze in slapen, de kindjes die vragen je zelf gemaakte spulletjes te kopen voor bijna niks. Tuurlijk heb ik iets gekocht, t liefste deed ik dat bij ieder kindje. Selfies gemaakt met de kindjes, dit vonden ze prachtig!! Met een dubbel gevoel verlaat je t dorp, verschrikkelijk.

De dag erna ging de bus weer door naar Vang Vieng, een rit van 6 a 7 uur door de bergen. We werden opgehaald met de tuk tuk en wie zaten daarin... t stel uit Baskenland (Yvone en Ager) die ik eerder in de tuk tuk had ontmoet net over de grens. Zoooo toevallig! Je komt hier trouwens steeds dezelfde mensen tegen die je dagen geleden ergens hebt gezien. Heel grappig is dat. Wat ik allemaal zag was echt waanzinnig tijdens deze busrit. Allemaal kleine dorpjes mijlenver van de stad waar de mensen echt primitief leven. Ik kan t gewoon niet omschrijven wat je ziet... huisjes van stro, hout of bamboe... op palen. Kindjes die spelen met de natuur, niks geen speelgoed. Meisjes van een jaar of 8 die door de bergen lopen met een rieten mand op hun rug vol hout. Ook veel kleine marktjes vol met groenten, fruit enz.. ze zitten daar de hele dag te wachten tot er iemand komt die iets koopt. Veel lokale mensen natuurlijk. Bij aankomst in Vang Vieng met Brigitte, Yvone en Ager een guesthouse gezocht. De 3e was raak en kostte 8 euro met zn tweeën. Ik heb besloten niet meer in zo'n gore kamer te gaan zitten, dan maar een paar euro meer. T kost nog geen drol. Deze was schoon met een lekker bed en een warme douche. 's Avonds zijn we lekker wat gaan eten met elkaar en niet al te laat t bedje in want door t reizen ben je wel bekaf. De dag erna ging Brigitte al door naar haar volgende bestemming en Yvone en Ager gingen een trekking doen. Dit plaatsje staat bekend om t tuben maar ook in combinatie met veel drank drugs en backpackers en ďaar had ik niet zoveel zin in eigenlijk. Ik had Yvonne geappt wat zij ging doen. Haar heb ik in Luang Prabang ontmoet, we zouden eigenlijk samen naar Vang Vieng reizen maar werden ieder in een andere bus gestopt. We hebben samen (en Alex haar reisgenoot) een fiets gehuurd en zijn gaan rondfietsen. Iets buiten de stad waar je de kleine dorpjes hebt. Dit was echt leuk. Kindjes die met ons op de foto wilden en achterop de fiets mee wilden, koeien midden op de weg...alleen op deze manier maak je dit soort dingen mee. Omgeving daar was ook werkelijk waanzinnig mooi. Weer aan de rivier met uitzicht op de bergen. We zijn in de middag naar een grot gefietst waar we tol moesten betalen voor een tolbrug van een paar houten planken. Een paar cent per persoon en voor de fiets ook haha. Grot was ook wel mooi en gaf een mooi uitzicht. Na t fietsen ben ik met Yvonne op t terras gaan zitten, genieten met een drankje van t uitzicht en de ondergaande zon....wouw... dat is echt vakantie! 's Avonds gegeten en een barretje in gedoken voor een cocktail :-). Ook weer afscheid genomen van Ager en Yvone helaas...

De dag erna weer op voor de busrit naar Vientiane, hoofdstad van Laos. Daar was eigenlijk niet zoveel te doen maar omdat t zo gezellig was met Yvonne en Alex toch een nachtje gebleven en samen een slaapplaats gezocht. Dit was echt geen pretje. T was snikheet en dan met 15 kilo bagage aan je lijf is t ff afzien. Ik denk 3 guesthouses bekeken en een uur verder hadden we een prima plekje gevonden. 's Avonds zijn we op zoek gegaan naar een lokale markt. Na een kleine zoektocht en wat vragen gevonden. Grappig hoe je hier de weg moet vinden. Je wordt een kant op gewezen, opnieuw en opnieuw, zo kom je steeds weer meer in de juiste richting. Alleen maar locals die hun eten daar kopen en de gekste dingen zijn te verkrijgen. Ongelofelijk. We hebben iets gekocht wat lekker leek (Laap = bekend gerecht in Laos). Ik heb 1 hap genomen, vond t echt niet te beunen dus alleen de sticky rice gegeten. Heerlijk is dat hier!

De dag erna zijn Yvonne en ik naar t Buddha park gegaan. T was weer snikheet, denk bijna 40 graden. Eerst op zoek naar t busstation want we wilden met de lokale bus mee. Bijna niemand spreekt hier Engels. Als je t vraagt wordt je de goede richting wel ongeveer opgestuurd waarna je t na een paar honderd meter weer moet vragen. Uiteindelijk kom je er wel. Bus 14 gepakt tussen alle locals en een handjevol toeristen. We werden gedropt bij de grens met Thailand en moesten een tuk tuk nemen. We werden weer eens gruwelijk afgezet dus hielden voet bij stuk. Ze vragen gewoon abnormaal veel voor zo'n ritje. Uiteindelijk een prima prijsje en in totaliteit iets van 2 uur verder waren we er dan eindelijk. Een plek vol Buddhas en andere beelden. Wel erg mooi om te zien. De tuk tuk en lokale bus weer terug genomen. Bij aankomst in de guesthouse zie ik ineens Ager en Yvone daar zitten! Najaaaaa zeg, helemaal verrast en hoe toevallig weer. Ze gingen helaas dezelfde dag weer door met de bus naar Bangkok om geen tijd te verliezen en nog even op één van de eilanden te chillen. Gezellig met zn viertjes wat gegeten en toen moesten ze alweer gaan. Diezelfde avond helaas afscheid moeten nemen van Yvonne en Alex. Yvonne ging door naar Vietnam, Alex bleef nog even in Vientiane en ik nam de sleeperbus naar Pakse waar ik nu ben. Twee Nederlandse meiden gingen met dezelfde bus mee dus dat was wel leuk.

We werden om 18 uur al opgehaald terwijl de bus om 20.30 pas zou vertrekken, een busrit van 11 uur. Ik had al wat horror verhalen over deze bus gehoord duz was op t ergste voorbereid. De slaapplaatsen zijn namelijk voor 2 personen in een twijfelaar. Ik hoopte zo erg dat er of niemand of in ieder geval een vrouw naast me zou komen te liggen. Na lang wachten en een ongeregeld zooitje van tickets en t zelf maar zien uit te vinden konden we de bus in. Bleek dat we als slaapplek de achterbank hadden voor 5 personen. Er lag al een Japanner klaar dus we vreesden t ergste. Ik was al blij dat ik in ieder geval bij die meiden lag. De bus werd steeds voller en er bleven echt geen andere slaapbedjes over. De harde werkelijkheid was dus met 5 man in een donker hol van 2,5-2 meter 12 uur doorbrengen. Pfffff. Ik lag in t midden, links van mij één van die meiden en rechts van mij die Jap. Bij vertrek kwamen er 2 grote dikke mannen kijken die ook ons hol in wilden kruipen haha. We dachten dat we gek werden. We hebben de ingang geblokkeerd met onze benen/voeten en keihard geschreeuwd: nooooo nooooo only 5 persons, full full!!! Toen gingen ze wel weg haha. De busreis was echt verschrikkelijk en heb bijna geen oog dicht gedaan. Gore oude dekens en kussens, midden in de herrie van t aircosysteem ofzo, en de airco zelf stond op standje Antartica. Op een gegeven moment ging ik rechtop zitten (hele bus was donker) en zag ik dat die Jap al die tijd, bijna op mijn kussen lag en dus lekker in mn nek heeft liggen hijgen. Gadver. Toen besloot ik dat ik niet meer kon slapen. Ik denk na een uur of 6 moest hij er gelukkig uit dus hadden we weer wat ruimte. Even daarna ging de andere Aziaat weg en hebben we toch iets van slaap kunnen pakken, een uur of 2 a 3. Pffff nooit meer dus!!! 's morgens weer een slaapplek gaan zoeken en gelukkig best snel gevonden.

Overdag heb ik me eigenlijk verveeld (gisteren). Ik was voor t eerst weer alleen en dat is dan toch wel weer gek. Een beetje rondgelopen in t stadje waar echt geen hol te beleven is. Een lokaal opaatje met 2 tanden ergens in zn mond sprak me aan waar ik vandaan kwam. Haha leuk is t wel! Tuk tuk chauffeurs vragen 100x where you go? Waterfall? Pakse is meer een uitvalsbasis voor excursies in de omgeving. Aangezien t verschrikkelijk heet was ben ik neergeploft in een restaurantje. Daar een tijdje gezeten en weer teruggelopen naar de guesthouse. 's Avonds kwam ik de Nederlandse meiden weer tegen en zijn we samen ergens wat gaan eten. Kapot van de busreis from hell lag ik vroeg in coma.

Vandaag met de 2 meiden en een stel uit Canada een tuk tuk geregeld om naar de Bolaven Plateau te gaan. Daar hadden we ons een beetje in vergist want dat was toch anderhalf uur rijden. In een tuk tuk is dat niet bepaald comfortabel. Eerst een thee en koffie plantage bezocht. Grappig om te zien maar niet heel boeiend. Mn verwachtingen waren wat hoger haha. Daarna 3 watervallen bezocht. Dat was wel onwijs mooi. Om er te komen een flinke klim de trappen op die slipperig en ongelijk waren. Gelukkig was t vandaag bewolkt waardoor je niet helemaal bekaf was. In die hitte is t gewoon niet te doen bijna om iets te ondernemen. Bij de laatste waterval kwamen we aan de bovenkant van de waterval aan en liepen nietsvermoedend een groepje Fransen achterna. Zij gingen de jungle in waardoor we dachten dat t onderaan de waterval zou eindigen. Op een gegeven moment haalden we deze groep bejaarden in en liepen we verder vooruit over een smal zandpaadje. Na een dikke 10 minuten vonden we t toch wel raar en t geluid van de waterval was inmiddels weg. We zijn maar omgekeerd en kwamen de groep Fransen weer tegen. We hebben gevraagd waar t pad heen leidde en dat was dus niet de waterval. Wij weer teruglopen maar we waren een aardig endje de jungle in gegaan. En toen kwamen we dus een kruising tegen en welke kant ga je dan op? Shit.... Toen kneep ik hem echt ff want t werd een gok. Ik zag mezelf al helemaal verdwaald in de jungle op overlevingstocht. Het linkerpad gekozen waar t geluid van de waterval vandaan kwam. Gelukkig herkenden die meiden ook een lap stof van de jurk van een monnik die op t pad lag, en inderdaad... we kwamen weer uit in t begin. Niet meer zo dom zijn dus!!! Daarna naar beneden gelopen en de waterval bekeken. Toen zagen we t stuk waar we dus doorheen waren gelopen en dat was echt bigggg. Blij dat het goed is gekomen!! Vanavond heerlijk nog even met zn drieën gegeten. Morgen weer vroeg op, om 8 uur word ik opgepikt om naar Siem Reap te gaan, een busreis van 12 uur. Gelukkig een zitbus, een sleeper krijg je mij niet meer ingeduwd haha. Siem Reap is in het volgende land Cambodja, waar ook het wereldberoemde Angkor Wat ligt. Daar ben ik heeeel benieuwd naar. Die meiden gaan nog een klein stukje naar het zuiden en reizen dan dezelfde kant op. Dit was mn avontuur in Laos!!! Prachtig land, het noorden leuker dan het zuiden. Een compleet verschil met Thailand... vriendelijke mensen in het noorden maar hier in Pakse vind ik het helemaal niks. Ze profiteren erg van de Toeristen waardoor die vriendelijkheid soms ver te zoeken is. Das jammer. Op naar Cambodja!!!!